Wielkanoc w Hiszpanii Semana Santa

Semana Santa, czyli 7 dni poprzedzających Wielkanoc, to w Hiszpanii czas naprawdę niezwykły. Świąteczny charakter Wielkiego Tygodnia widać nie tylko w domach i kościołach, ale też na większości ulic hiszpańskich miast i większych wiosek.

W Polsce czas przed Wielkanocą to czas gorączkowego wysyłania pocztówek z długouchymi zającami i kupowania czekoladowych jajek wszystkim dzieciom w rodzinie.

Cartagena Wielkanoc w Hiszpanii Semana Santa

Jednak w Hiszpanii, choć wyznaje się tam teoretycznie tę samą religię katolicką, dni poprzedzające to największe chrześcijańskie święto celebruje się zupełnie inaczej. Nacisk kładziony jest tam przede wszystkim na mękę Chrystusa, a nie na jego zmartwychstanie. Hiszpanie odtwarzają przebieg jego ostatnich dni przed śmiercią podczas charakterystycznych procesji. Podczas całego Wielkiego Tygodnia odbywa się ich aż 50.

Organizacją procesji zajmują się różne bractwa, z których najstarsze, El Silencio, powstało już w 1340 roku. Ich członkowie to dziś, tak samo jak wieki temu, głównie mężczyźni, którzy biczując się i głośno lamentując wspólnie udają się spod swoich domów i parafii do miejsca, w którym umieszczona jest katedra bądź krzyż. Pod krzyż wnoszą oni drewniane, ciężkie ołtarze i święte relikwia, nierzadko pochodzące sprzed kilku wieków.

Marszowi męczenników, a w nielicznych mniej konserwatywnych regionach Hiszpanii również męczenniczek, towarzyszy akompaniament bębnów i trąb.

Pokutujący za grzechy świata członkowie procesji ubrani są w charakterystyczne szaty, zwane sanbenito. Sanbenito okrywają męczenników od stóp do głów. Szpiczaste kaptury i powłóczyste, ponure, najczęściej czarne habity nosiły kiedyś ofiary średniowiecznej inkwizycji – dziś ten ubiór jest częścią mistycznego przedstawienia, trwającego w całej Hiszpanii aż do Domingo de Ramos, czyli Niedzieli Palmowej.

Wtedy dopiero zmienia się odrobinę mroczny charakter tego święta – picaos przestają się biczować, sceny pasyjne się kończą, a ludzie na ulicach zaczynają tańczyć i cieszyć się ze zmartwychstania Chrystusa.